Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Με το υπ’ αριθ. πρωτ. 117/23.04.2020 έγγραφό μας ,είχαμε καταθέσει τις προτάσεις μας για την τροποποίηση περιορισμένου αριθμού διατάξεων του Γ.Κ.Λ με αριθ. 20
Με το παρόν έγγραφό μας, επανερχόμαστε στο ίδιο ζήτημα και υποβάλλουμε συμπληρωματική πρότασή μας για την τροποποίηση της παρ. 4 του άρθρου 22 του Γ.Κ.Λ. με αριθ. 20, η οποία αναφέρεται στην χορήγηση άδειας σε ξενοδοχειακά καταλύματα, χωρίς τον περιορισμό της ελάχιστης απόστασης των τριακοσίων (300) μέτρων μεταξύ των εγκαταστάσεων των εκμισθωτών θαλασσίων μέσων αναψυχής. Στην ουσία πρόκειται για μια εκ του προχείρου αντιμετώπιση του θέματος (πρόκειται για επαναφορά διάταξης του 1999) που γεννά περισσότερα προβλήματα. Ως προς την εγκυρότητα της διάταξης, προκύπτουν κενά και ασυμφωνίες καθώς και δυσαρμονία σε σχέση με το σύστημα των διατάξεων του Γ.Κ.Λ με αριθ. 20, και ανατρέπει τον επιδιωκόμενο με αυτές σκοπό της προστασίας του κοινωνικού συνόλου, ιδιαίτερα ενόψει του ότι οι σχετικές δραστηριότητες έχουν τις ίδιες επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο είτε προσφέρονται από ξενοδοχειακά καταλύματα, είτε από ανεξάρτητους εκμισθωτές.
Ως εκ τούτου καταθέτουμε μία συμπληρωματική πρόταση με την τεκμηρίωση αυτής και ζητάμε να συμπεριληφθεί στην δέσμη των προτάσεων , που σας έχουμε ήδη υποβάλλει.
Α. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ- ΣΚΟΠΟΣ
Με το άρθρο 2 του Ν. 3919/2011 (ΦΕΚ 32/Α/2-3-2001) «Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας, κατάργηση αδικαιολογήτων περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων», καταργήθηκε η επιβολή της ύπαρξης ελάχιστων αποστάσεων μεταξύ των εγκαταστάσεων των εκμισθωτών θαλασσίων μέσων αναψυχής. Ωστόσο στο ίδιο άρθρο προβλέφθηκε ότι είναι δυνατή η θέσπιση εξαιρέσεων σε σχέση με ορισμένο επάγγελμα προκειμένου να εξυπηρετηθεί επιτακτικός λόγος δημοσίου συμφέροντος.
Με τον νόμο 4152/2013 (ΦΕΚ Α’ 107/9-5-2013) ύστερα από εισήγηση του υπουργείου Ναυτιλίας και γνωμοδότηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού επανήλθε ο περιορισμός της ελάχιστης απόστασης των τριακοσίων (300) μέτρων μεταξύ των εγκαταστάσεων των εκμισθωτών θαλασσίων μέσων αναψυχής. Ο περιορισμός αυτός επανήλθε δεδομένου ότι είναι γενικός, αντικειμενικός, πρόσφορος κατάλληλος και αναλογικός για την προστασία της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας των λουομένων αλλά και των χρηστών των θαλασσίων μέσων αναψυχής. Ο επιτακτικός λόγος δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του πιο πάνω νόμου είναι η δημόσια τάξη και ασφάλεια και ειδικότερα:
i) η προστασία των λουομένων,
ii) η ασφάλεια της ναυσιπλοΐας,
iii) η αποφυγή οποιασδήποτε μορφής ατυχημάτων,
Οι περιορισμός αυτός, όπως προκύπτει και από την εισηγητική έκθεση του νόμου, θεσπίσθηκε ενόψει των ιδιαιτεροτήτων της εν λόγω δραστηριότητας για λόγους αναγόμενους στο δημόσιο και γενικότερο κοινωνικό συμφέρον, ειδικότερα δε στη προστασία μεταξύ άλλων της δημόσιας υγείας, της δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Στην έννοια του περιορισμού, λόγω του γενικού και αντικειμενικού χαρακτήρα του εμπίπτει κάθε μη μισθωτή οικονομική, επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα που παρέχεται, για δραστηριότητες θαλασσίων μέσων αναψυχής , κατά κανόνα έναντι αμοιβής, συμπεριλαμβανομένης και αυτής που παρέχεται από τις ξενοδοχειακές μονάδες προς τους πελάτες τους, καθώς, και οι δυο αυτές δραστηριότητες είναι όμοιες ,και, αφορούν το θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον και την ανθρώπινη λειτουργία του τελικά μέσα σε αυτό.
Με τον Γ.Κ.Λ. 20, όπως τροποποιήθηκε με την αρ. 2133.1/39328/2018 Υπουργική Απόφαση, στο άρθρο 22 παρ. 4 υπήρχε εξαιρετική διάταξη σύμφωνα με την οποία: Η απόσταση της προηγούμενης παραγράφου μειώνεται στα διακόσια (200) μέτρα αποκλειστικά και μόνο για τα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα των υποπεριπτώσεων (αα) και (ββ) της περίπτωσης α) της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 (Α΄ 155), όπως ισχύει, τα οποία, σύμφωνα με το Ειδικό Σήμα Λειτουργίας τους, έχουν δυναμικότητα εξήντα (60) κλινών και άνω ή εξήντα (60) ατόμων και άνω, εφόσον οι εγκαταστάσεις τους είναι συνέχεια της παραλίας ή του αιγιαλού και η χορηγούμενη άδεια αφορά στην εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής αποκλειστικά και μόνο για τους πελάτες τους.
Ξαφνικά, πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι από την πιο πάνω διάταξη και χωρίς καμία αιτιολογία, με την αρ. αριθ. 2133.1/87509/2018 Υπουργική Απόφαση τροποποιήθηκε η προαναφερόμενη εξαιρετική διάταξη και καταργήθηκε η απόσταση αυτή των διακοσίων (200) μέτρων.
Στη διάταξη αυτή, όπως ισχύει σήμερα, απαλείφτηκε η φράση «μειώνεται στα διακόσια (200) μέτρα» και ορίζει τα ακόλουθα:
«4. Η διάταξη της προηγούμενης παραγράφου δεν έχει εφαρμογή αποκλειστικά και μόνο για τα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα των υποπεριπτώσεων (αα) και (ββ) της περίπτωσης α) της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 (Α’ 155), όπως ισχύει, τα οποία, σύμφωνα με το Ειδικό Σήμα Λειτουργίας τους, έχουν δυναμικότητα εξήντα (60) κλινών και άνω ή εξήντα (60) ατόμων και άνω, εφόσον οι εγκαταστάσεις τους είναι συνέχεια της παραλίας ή του αιγιαλού και η χορηγούμενη άδεια αφορά στην εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής αποκλειστικά και μόνο για τους πελάτες τους.».
Τέτοιες πολιτικές μας οδηγούν μόνο σε «ιδιοτελείς λογικές», τη στιγμή μάλιστα που είχαν δρομολογηθεί λύσεις και είχαν δοθεί και διαβεβαιώσεις από τους τότε Κυβερνώντες ότιΒασική κατευθυντήρια αρχή και γνώμονας στις νομοθετικές ή άλλες παρεμβάσεις της διοίκησης είναι η προσήλωση στην προστασία της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας των λουομένων αλλά και των χρηστών των θαλασσίων μέσων αναψυχής.
Το πραγματικό γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν είχε προκύψει πρόβλημα διότι όλοι οι επαγγελματίες του κλάδου επιδεικνύουν σύνεση και επιμέλεια, ουδόλως αρκεί για να δικαιολογήσει την ανωτέρω εσφαλμένη εξαίρεση του περιορισμού της ελάχιστης απόστασης των τριακοσίων (300) μέτρων μεταξύ των εγκαταστάσεων των εκμισθωτών θαλασσίων μέσων αναψυχής, ο οποίος πρέπει να εφαρμόζεται γενικά και αφηρημένα, και όχι με βάση συγκεκριμένες δημιουργηθείσες καταστάσεις οι οποίες μπορούν ανά πάσα στιγμή να μεταβληθούν. Ζούμε σε μια εποχή που το απρόβλεπτο τείνει να γίνει κανόνας. Κι ο κανόνας αυτός μπορεί , όπου απειλείται η πρόκληση οποιασδήποτε μορφής ατυχημάτων, να περιλαμβάνει περισσότερες υποχρεώσεις και λιγότερα δικαιώματα, χωρίς εξαιρέσεις. Η σπάνια αυτή συνθήκη αξίζει, όσο η ζωή.
Ηεκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής από ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις με στόχο την προσέλκυση επισκεπτών υψηλού εισοδηματικού επιπέδου, αποτελεί σήμερα μια τάση της αγοράς στην οποία δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια. Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εκμισθωτών Θαλάσσιων Μέσων Αναψυχής δεν ζητά την απαγόρευση της συγκεκριμένης δραστηριότητας, η οποία άλλωστε αποτελεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Απαιτεί όμως να τεθούν συγκεκριμένοι κανόνες για τη λειτουργία της. Κανόνες που είναι απαραίτητοι για την προστασία, του κοινωνικού συνόλου, των νόμιμων επιχειρήσεων και του τουριστικού προϊόντος της χώρας μας. Πάγια θέση μας όλα αυτά τα χρόνια είναι πως οι ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις που δραστηριοποιούνται με το συγκεκριμένο τρόπο θα πρέπει να πληρούν συγκεκριμένες προδιαγραφές και να υπάρχουν ελάχιστες αποστάσεις ασφάλειας. Οι εξαιρέσεις από τον γενικό κανόνα πρέπει να, είναι περιορισμένες και να αφορούν σχεδόν αποκλειστικά τις μεγάλες ξενοδοχειακές επενδύσεις. Επίσης πρέπει να ρυθμιστεί με λεπτομέρειες ποιες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις μπορούν να προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες προς τους πελάτες τους για να μην υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός, όπως σήμερα, με τα ξενοδοχεία των εξήντα (60) ατόμων . Το πεδίο εφαρμογής της διάταξης για την κατάργηση ελάχιστης απόστασης των τριακοσίων (300) μέτρων μεταξύ των εγκαταστάσεων των εκμισθωτών θαλασσίων μέσων αναψυχής, και των ξενοδοχειακών καταλυμάτων. είναι εξαιρετικά ευρύ, επισφαλές και αφήνει περιθώρια ακραίας δυσαναλογίας της εξαιρετικής μεταχείρισης. Με όρους ελληνικής πραγματικότητας η ρύθμιση αυτή αναφέρεται σε πάνω από δέκα χιλιάδες υφιστάμενα και εν δυνάμει ξενοδοχειακά καταλύματα, με αποτέλεσμα η εξαίρεση να «απογυμνώνει» τον κανόνα.
Σημειωτέον, εντέλει , ότι πρόκειται για μια αναχρονιστική διάταξη, αφού το ξενοδοχειακό τοπίο , από το 1999 που είχε θεσπιστεί η διάταξη, έχει αλλάξει και έχουν προστεθεί πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες. Υπεύθυνες για την αδειοδότηση των ξενοδοχείων είναι οι κατά τόπο Περιφερειακές Υπηρεσίες Τουρισμού (Π.Υ.Τ.). Ωστόσο για την αδειοδότηση ξενοδοχείων 4 ή 5 αστέρων δυναμικότητας άνω των 300 κλινών αρμόδια είναι η Ειδική Υπηρεσία Προώθησης και Αδειοδότησης Τουριστικών Επενδύσεων (Ε.Υ.Π.Α.Τ.Ε.). Να υπενθυμίσουμε ότι μόνο το 2017 διατέθηκαν για τουριστικές επενδύσεις στην Αθήνα και σε άλλους δημοφιλείς ελληνικούς προορισμούς 3,1 δισ. ευρώ, ενώ την τελευταία τριετία εγκρίθηκαν συνολικά 350 επενδυτικά σχέδια για ξενοδοχεία 4 και 5 αστέρων, άνω των 300 κλινών το καθένα. Με βάση τις εγκρίσεις αυτές, εκτιμάται ότι σε ολόκληρη τη χώρα θα προστεθούν σύντομα άλλες περίπου 26.000 νέες κλίνες υψηλών κατηγοριών (4 και 5 αστέρων).
Έτσι, όμως, όπως είναι διατυπωμένη η διάταξη στη σημερινή της μορφή, αυτή αφορά μόνο τα ξενοδοχεία και τις οργανωμένες τουριστικές κατασκηνώσεις και δεν περιλαμβάνει τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα της υποπερίπτωσης (δδ). Σύνθετα τουριστικά καταλύματα τα οποία προσελκύουν επισκέπτες υψηλού εισοδηματικού επιπέδου!!!
Β. ΠΡΟΤΑΣΗ –ΕΙΣΗΓΗΣΗ
Ενόψει των ανωτέρω, προκειμένου να ενισχυθεί, το νομοθετικό πλαίσιο των εγγυήσεων που αφορούν την προστασία των λουομένων, την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, και την αποφυγή οποιασδήποτε μορφής ατυχημάτων, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εκμισθωτών Θαλάσσιων Μέσων Αναψυχής θεωρεί ότι η σχετική διάταξη του Γ.Κ.Λ. 20 πρέπει να τροποποιηθεί. Συγκεκριμένα, προτείνουμε να τροποποιηθεί, ως εξής :
Σε κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα 4 ή 5 αστέρων δυναμικότητας άνω των 300 κλινών του ν. 4276/2014 (Α΄ 155), όπως ισχύει, και σε περίπτωση που διασφαλίζεται επαρκώς η προστασία της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας των λουομένων αλλά και των χρηστών των θαλασσίων μέσων αναψυχής, είναι δυνατόν με απόφαση της Επιτροπής του άρθρου 35 του Γ.Κ.Λ. 20 να ορίζεται απόσταση μικρότερη των 300 μέτρων και πάντως όχι μικρότερη των 150 εφόσον οι εγκαταστάσεις τους είναι συνέχεια της παραλίας ή του αιγιαλού και η χορηγούμενη άδεια αφορά στην εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής αποκλειστικά και μόνο για τους πελάτες τους. Όταν το τμήμα της απόστασης μεταξύ του ακρότατου σημείου του παραχωρούμενου κοινοχρήστου τμήματος του αιγιαλού, έμπροσθεν των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, και των πλησίον αυτού λειτουργούντων επιχειρήσεων θαλασσίων μέσων αναψυχής είναι μεγαλύτερο των 150 μέτρων, τότε η άδεια υποχρεωτικά χορηγείται στο σημείο αυτό.
Η διάταξη αυτή δεν ισχύει για τα ξενοδοχειακά καταλύματα, που έχουν εφοδιασθεί με άδεια εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής σύμφωνα με τις προϊσχύουσες διατάξεις.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου είναι να έχει παραχωρηθεί αρμοδίως στα ξενοδοχειακά καταλύματα το δικαίωμα απλής χρήσης του αιγιαλού σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Στην περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου απαιτείται να αναγράφεται επί του σώματος της άδειας εκμίσθωσης και παρατήρηση σύμφωνα με την οποία η χορηγούμενη άδεια αφορά σε εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής αποκλειστικά και μόνο για τους πελάτες τους.
Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Με τους ως άνω τιθέμενους περιορισμούς, δεν διαταράσσεται η δίκαιη ισορροπία μεταξύ των απαιτήσεων του γενικού συμφέροντος και της προστασίας των δικαιωμάτων των Ξενοδόχων, εφ’ όσον αυτοί δεν αποστερούνται των δικαιωμάτων τους, τα οποία απλώς περιορίζονται για λόγους επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος.
