Τροποποίηση Γενικού Κανονισμού Λιμένων αριθμ. 20

Σχετ. α) το αριθ. πρωτ.: 2133.1/37861/2020 έγγραφό σας.

Το υπό διαβούλευση προσχέδιο του Γενικού Κανονισμού Λιμένα με αριθ. 20 περιέχει  διατάξεις με “θετικό πρόσημο” για  τους επαγγελματίες, του κλάδου, αλλά παράλληλα περιέχει μέτρα υπέρμετρης  αυστηροποίησης προστίμων για περιορισμένες παραβάσεις όπως αυτές περιοριστικά αναφέρονται στο άρθρο 37 πργ 5 του Κανονισμού, και επίσης περιέχει διατάξεις που επιτρέπουν τον αθέμιτο ανταγωνισμό προς τις επιχειρήσεις μας.

Κανείς δεν αμφισβητεί  την εύλογη και επιτακτική  ανάγκη προσαρμογής των  μηχανισμών αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών (πρόστιμα) στα νέα δεδομένα,  με την αναζήτηση λύσεων και την υλοποίηση πολιτικών και μέτρων που να καθιστούν περισσότερο άμεση και αποτελεσματική την αντίδραση της οργανωμένης Πολιτείας απέναντι σε όλους αυτούς τους κινδύνους που απειλούν το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Όμως, μήπως μέσα από αυτή τη σχεδόν καταναγκαστική, βιαστική θα έλεγε κανείς, επιθυμία για εξορθολογισμό (δηλαδή αύξηση) των ποινών, δημιουργούνται επικίνδυνες νομικές στρεβλώσεις;

Προφανώς εάν θέσουμε τη συγκεκριμένη είδηση στον  καμβά της τρέχουσας οικονομικής επικαιρότητας πολλά θα ειπωθούν, αλλά ελάχιστα θα έχουν σχέση με μια νηφάλια επιστημονική συζήτηση. Για να γίνουμε πιο κατανοητοί, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα ακόλουθα.

Πρώτα-πρώτα, ποιο είναι το νόημα της ποινής; Να τιμωρεί κάποιον για πάντα; Να οδηγεί στη φυσική εξόντωση ή σε έναν οικονομικό εξοστρακισμό; Η ποινή αποτελεί τη ρυθμισμένη αντίδραση της οργανωμένης κοινωνίας, όπως σήμερα εκφράζεται από τις κρατικές οντότητες. Στο πλαίσιο αυτό η ποινή οφείλει να έχει ανταποδοτικό, προληπτικό αλλά και «παιδαγωγικό» χαρακτήρα. Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, το ερώτημα είναι εύλογο. Τι εξυπηρετεί μια ποινή 5.000 € στην επιχείρηση , το οποίο σε περίπτωση υποτροπής, εντός ενός (1) έτους, να διπλασιάζεται. Με το παρόν σύστημα, μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο στην ίδια καλοκαιρινή περίοδο (5.000€ + 10.000€) = 15.000€. Είναι μέτρο ανάλογο του εγκλήματος; Λειτουργεί προληπτικά ή μόνον εκδικητικά; Ο προσδιορισμός και η επιβολή του είναι στο προσήκον μέτρο ή θα έχει ως συνέπεια την πλήρη ουσιαστική απαξίωση της επιχείρησης, όταν δηλαδή η καταβολή του προστίμου θα είχε, αυτή και μόνη, ως συνέπεια την θέση της επιχείρησης σε κατάσταση στάσεως πληρωμών, μη δεκτική αναδιάρθωσης;

Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν επιλεκτικές προσεγγίσεις  που κατατάσσουν τις επιχειρήσεις μας στην  κατηγορία του εξιλαστήριου θύματος. Η άποψη μας είναι ότι  με περισσή ευκολία η διάταξη υπερακοντίζει σε αυστηρότητα στο στάδιο επιβολής της ποινής. Το να ρίχνεις ΠΕΝΤΟΧΊΛΙΑΡΑ με «το τσουβάλι» αποστερεί από την ίδια την ποινή κάθε προληπτική λειτουργία.

Η απάντηση στα προηγούμενα ερωτήματα, προφανώς δεν μπορεί να δοθεί από εμάς, αφού θα πρόκειται για προϊόν εργασίας επιτροπής ειδικών επιστημόνων  εγνωσμένου κύρους, που εκπροσωπούν θεσµικούς φορείς, που θα φέρουν την  επιστημονική   ευθύνη για το τελικό πόρισμα , το οποίο θα κατατεθεί σε εσάς . Τα πορίσματα της επιτροπής (με νομοπαρασκευαστική αρμοδιότητα) θα στηρίζονται σε στοιχεία πραγματικά, θα εδράζονται σε αληθινούς δείκτες, με δεδομένη την παραβατικότητα  – ακόμη και αυτή που διαφεύγει , αφού πρώτα σταθμιστούν όλες οι παράμετροι. Οι ποινές αυτές πρέπει να κριθούν με βάση τα στατιστικά στοιχεία των θανατηφόρων ατυχημάτων των τελευταίων ετών.

Τέλος, οφείλουμε να τονίσουμε πως πάγια και διαχρονική θέση του Συνδέσμου μας είναι η ανάγκη για ουσιαστική διαβούλευση και στο μέτρο του δυνατού και η επίτευξη συναίνεσης, πριν την υιοθέτηση ρυθμίσεων που έχουν αντίκτυπο τόσο στην επιχειρηματική δραστηριότητα, όσο και στην αγορά εργασίας, κάτι που δεν έγινε πριν την εισαγωγή και την θεσμοθέτηση των εν λόγω ρυθμίσεων.

 Θεωρούμε πως είναι εντελώς σαφές ότι δεν αναφερόμαστε στο δικαίωμα του Υπουργείου  να νομοθετεί ελεύθερα, στο κυρίαρχο δηλαδή δικαίωμα της Ελληνικής Πολιτείας, το οποίο σεβόμαστε και τιμούμε απόλυτα. Αντιδρούμε πρώτιστα για τη μη διαβούλευση μαζί μας, στερώντας μας έτσι το αδιαπραγμάτευτο συνταγματικό μας δικαίωμα, αυτό της διαβούλευσης και κατάθεσης θέσεων, αλλά και για την απουσία της αρχής της αναλογικότητας. Είναι αδιανόητο,  μια διάταξη  να γίνει, ο τάφος δικαιωμάτων και το εκκολαπτήριο υποχρεώσεων εν αγνοία των δικαιούχων και των υπόχρεων.

Αν και πιθανώς έχετε ήδη αντιληφθεί το μέγεθος της βλάβης που μπορεί να προκαλέσει η έγκριση του συγκεκριμένου άρθρου του Κανονισμού, όπως εισάγεται προς έγκριση,  στον κ. Υπουργό , ωστόσο θα θέλαμε να κάνουμε μια σύντομη αποτύπωση των κρισιμότερων ζητημάτων που ανακύπτουν από την τυχόν έγκριση  του συγκεκριμένου σχεδίου Κανονισμού, όπως διαμορφώθηκε.:

1. Σίγουρα, τα υψηλά πρόστιμα θα προκαλούν φόβο στους εκμισθωτές θαλασσίων μέσων αναψυχής και θεωρούνται αποτρεπτικός παράγοντας στη διάπραξη ενός αδικήματος, ωστόσο υπάρχει και η αντίθετη άποψη που λέει πως απαιτείται γνώση και σεβασμός, ώστε να μειωθούν τα θαλάσσια  δυστυχήματα. Και αυτό, λόγω του ότι όσοι πειθαρχούν για να γλιτώσουν το πρόστιμο, δεν έχουν μάθει σωστά και δεν σέβονται τους κανόνες ασφαλείας. Και αυτό σημαίνει πως δεν έτυχαν της σωστής διαπαιδαγώγησης

Από τη πρώτη στιγμή της λειτουργίας του, ο Σύνδεσμος καλούσε και καλεί τους επιχειρηματίες πανελλαδικά, όπως εφαρμόζουν πιστά, με ευλάβεια και πειθαρχία όλες τις πρόνοιες που απορρέουν μέσα από τις υφιστάμενες νομοθεσίες που διέπουν τη λειτουργία τους. Προχώρησε δε, και κατάρτισε και ειδικό εγχειρίδιο ώστε να διευκολύνει ακόμα περισσότερο τους επιχειρηματίες στο δύσκολο πραγματικά έργο που είχαν και έχουν να φέρουν εις πέρα. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς και να δούμε το πρόβλημα της ασφάλειας  στην θάλασσα με νηφαλιότητα, θα πρέπει να ακολουθήσουμε τη σύγχρονη διεθνώς αντίληψη, η  Ασφάλεια στην θάλασσα  είναι επιστήμη και αναφέρεται σε ένα πολυπαραγοντικό Σύστημα Θαλάσσιας   Κυκλοφορίας.

Παρ’ ολα αυτά,  παρουσιάστηκαν κατά το παρελθόν κρούσματα μη συμμόρφωσης και απειθαρχίας από ελάχιστους, οι οποίοι έδωσαν και την αφορμή στο αρμόδιο Υπουργείο να επιχειρεί  πιο αυστηρούς και περιοριστικούς όρους. Κάτι για το οποίο ασφαλώς και διαφωνούμε, αφού για τις παραβιάσεις των πολύ λίγων, τιμωρείται ολόκληρος ο κλάδος, εντελώς άδικα με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ήδη οι επιχειρήσεις μας , βρίσκονται σε δύσκολη θέση με τη δραστική μείωση του  αριθμού επισκεπτών, ώστε  να είναι βιώσιμες και άλλες δεν άνοιξαν καθόλου για ακριβώς τον ίδιο λόγο.

Είναι απαράδεκτο να επιβάλλεται το ίδιο πρόστιμο σε πολίτες που ούτε καν έχουν επισκεφθεί το Λιμεναρχείο για την έκδοση άδειας εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής και σε επιχειρηματίες που δεν ανανέωσαν εγκαίρως την άδειά τους χωρίς να ευθύνονται για την καθυστέρηση αυτή οι ίδιοι. Όσοι εκμισθωτές κατείχαν τις απαραίτητες άδειες κατά την περσινή περίοδο είτε θα έπρεπε να τους είχαν ανανεωθεί αυτόματα είτε να μην διώκονται,  επειδή αρκετοί δήμοι δεν έχουν ιδέα πώς θα γίνουν οι δημοπρασίες για την παραχώρηση κοινόχρηστου τμήματος αιγιαλού και παραλίας. Ήδη βρισκόμαστε στις αρχές Ιουλίου του 2020 και δεν έχουν παραχωρηθεί ακόμα οι χώροι αιγιαλού και παραλίας για την άσκηση των δραστηριοτήτων μας.

Είναι προκλητικό και απαράδεκτο να επιχειρείται να επιβληθεί το ίδιο πρόστιμο σε αυτόν που δεν επιβαίνει δεύτερο άτομο σε σκάφη έλξης και το ίδιο σε αυτό που σε μια μεμονωμένη περίπτωση χρησιμοποιεί τον γιό του, ο οποίος είναι ηλικίας δεκαέξι (16) ετών.

Επιπλέον η γραμματική ερμηνεία της διάταξης της περ. α της  πργ.1 του άρθρου 24 καταλήγει σε συμπεράσματα αντίθετα με τους κανόνες της λογικής, εάν σκεφτεί κανείς ότι το ίδιο πρόστιμο επιβάλλεται για την μη ύπαρξη σωστικής λέμβους και το ίδιο για το χρώμα της λέμβου ή την έλλειψη ενός βεγγαλικού.

Θα  πρέπει επίσης να είναι ξεκάθαρα τα αδικήματα για τα οποία θα αναφέρεται η νομοθεσία αλλά και ξεκάθαρη και κρυστάλλινη η ανάγνωση της από όλους με τον ίδιο τρόπο. Όσα έχουμε ακούσει και έχουμε δει τη τελευταία περίοδο , δυστυχώς μας ανησυχούν στο μέγιστο βαθμό.  Η νομοθεσία θα πρέπει να είναι τέτοια που να μην επιτρέπει την αυθαιρεσία οιασδήποτε μορφής.

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ «ΑΝΙΣΧΥΡΗ» ΚΑΙ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΑ Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 37 ΠΕΡΙ ΚΥΡΩΣΕΩΝ

Στο ΦΕΚ Α 63/ 2018 – N.4532/2018 Eνσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας (ΕΕ) 2015/1794 και άλλες διατάξεις, ορίζονται τα ακόλουθα:

 1. Στους παραβάτες των διατάξεων των Γενικών και Ειδικών Κανονισμών Λιμένων που εκδίδονται κατά το προηγούμενο άρθρο επιβάλλεται, με απόφαση του προϊσταμένου της αρμόδιας Λιμενικής Αρχής, πρόστιμο ύψους πενήντα (50) έως και εξήντα χιλιάδων (60.000) ευρώ. Οι Κανονισμοί Λιμένων δύνανται να προβλέπουν συγκεκριμένα όρια έως του ανώτατου ορίου που καθορίζεται στο προηγούμενο εδάφιο για κάθε διάταξή τους. Το ύψος των προβλεπόμενων στα προηγούμενα εδάφια προστίμων είναι ανάλογο με τη βαρύτητα της παράβασης, τις συνθήκες τέλεσής της, το βαθμό επανάληψής της και τη βλάβη που προκλήθηκε στο Δημόσιο.

2. Το προσωπικό Λ.Σ. – ΕΛ.ΑΚΤ. συντάσσει σχετική έκθεση βεβαίωσης που κοινοποιείται στον παραβάτη και ο ενδιαφερόμενος καλείται να εκθέσει τις απόψεις του εντός προθεσμίας δέκα (10) ημερών από την κοινοποίησή τη

Από τη διατύπωση της διάταξης και ειδικότερα από τη χρήση των όρων. Οι Κανονισμοί Λιμένων δύνανται να προβλέπουν συγκεκριμένα όρια έως του ανώτατου ορίου…. ανάλογο με… τις συνθήκες τέλεσής της,» προκύπτει ότι ως  συνθήκες τέλεσης νοούνται ιδιάζουσες καταστάσεις, οι οποίες παρουσιάζουν μεμονωμένο χαρακτήρα και οι οποίες λόγω ακριβώς των ιδιαίτερων συνθηκών και χαρακτηριστικών τους δεν είναι δυνατόν να περιγραφούν ή να προβλεφθούν εκ των προτέρων.  Η συναξιολόγηση  των συνθηκών τέλεσης και η υπαγωγή συγκεκριμένου πραγματικού σ’ αυτές, συναρτάται με την άσκηση διακριτικής ευχέρειας από τον Προϊστάμενο της Λιμενικής Αρχής, εντός συγκεκριμένου πλαισίου ύψους του προστίμου για κάθε διακριτή παράβαση των Κανονισμών Λιμένων.

Από τη γραμματική ερμηνεία της  παραπάνω διάταξης και ειδικότερα από τη χρήση των όρων «ο ενδιαφερόμενος καλείται να εκθέσει τις απόψεις του εντός προθεσμίας δέκα (10) ημερών από την κοινοποίησή τη» προκύπτει ότι :

Σύμφωνα με το άρθρο 20 § 2 του Συντάγματος, το δικαίωμα της προηγούμενης ακροάσεως του ενδιαφερομένου ισχύει και για κάθε διοικητική ενέργεια ή μέτρο που λαμβάνεται σε βάρος των δικαιωμάτων ή συμφερόντων αυτού. Το ατομικό αυτό δικαίωμα, το οποίο εξειδικεύεται περαιτέρω στο άρθρο 6 του ν. 2690/1999 (Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας), έχει διπλό σκοπό: α’) αφενός να δώσει στον ενδιαφερόμενο τη δυνατότητα να υποστηρίξει τα δικαιώματα ή συμφέροντα του και να προτείνει εύλογες λύσεις πριν ακόμη προβεί η διοίκηση στην επιβαρυντική ενέργεια ή μέτρο, γιατί μετά από αυτήν ως μόνη διέξοδος για τον ιδιώτη θα απέμενε η δαπανηρή και χρονοβόρα προσφυγή στα δικαστήρια, β’) αφετέρου να διασφαλίσει την καλύτερη ενημέρωση της διοίκησης και επομένως την αποτελεσματικότερη, ευλογότερη και δικαιότερη λειτουργία της (βλ. Δαγτόγλου, Γενικό διοικητικό δίκαιο, 5η έκδοση, αρ. 624). Από τις ανωτέρω διατάξεις προκύπτουν δυο  κυρίως προϋποθέσεις της υποχρεώσεως της προηγούμενης ακροάσεως του ενδιαφερομένου, σε περίπτωση σιωπής του νόμου (βλ. κυρίως Δαγτόγλου, ό.π. αρ. 624 επ.): 1) Η διοικητική ενέργεια ή το διοικητικό μέτρο, ήτοι η ατομική διοικητική πράξη επιβολής προστίμου,  είναι επιβαρυντική για τα δικαιώματα ή συμφέροντα του ιδιώτη και μάλιστα  επιφέρει θετική βλάβη στα υπάρχοντα δικαιώματα ή συμφέροντα του. 2) Η βλάβη να προέρχεται από το ίδιο διοικητικό μέτρο και να είναι αποτέλεσμα ασκήσεως διακριτικής ευχέρειας της διοικήσεως. Αν προέρχεται απευθείας από το νόμο ως «αυτόματη» έννομη συνέπεια του, ενώ στη διοίκηση δεν απομένουν παρά «δέσμιες» ενέργειες, η προηγούμενη ακρόαση δεν απαιτείται, γιατί είναι άσκοπη, αφού δεν μπορεί να επηρεάσει την απόφαση της διοικήσεως. Τέτοια είναι λ.χ. η υποχρέωση κατά τον Γ.Κ.Λ. 20 του Λιμενάρχη  για  ανάκληση της άδειας εκμίσθωσης  γιατί έπαυσε να υπάρχει η βασική προϋπόθεση του ασφαλιστηρίου συμβολαίου). Επομένως, εφόσον ο νομοθέτης θεσπίζει υποχρεωτικό στάδιο ακρόασης του ενδιαφερομένου, η υπαγωγή μιας παράβασης ως προς το ύψος των προστίμων των διατάξεων του Γενικού Κανονισμού Λιμένα 20 δεν είναι «αυτόματη» και «αντικειμενικά δεδομένη», διότι δεν συνίσταται σε αντικειμενική κρίση ότι οι επαρκώς καθορισμένες έννοιες του νόμου πληρούνται στη συγκεκριμένη περίπτωση (όπως τα ανωτέρω παραδείγματα), αλλά αντιθέτως προϋποθέτει αξιολόγηση πραγματικών περιστατικών, για την ορθότητα και πληρότητα των οποίων δικαιολογούνται εύλογες αμφιβολίες και της ίδιας ακόμη της διοίκησης, οι οποίες δυσχερώς μπορούν να αρθούν από μόνο τον «αντικειμενικό έλεγχο» της διοίκησης, χωρίς συναξιολόγηση των επιχειρημάτων και των στοιχείων που θα προσκομίσουν οι διοικούμενοι.

Τέλος, ενόψει των πραγματικών συνθηκών της οικονομικής κατάστασης της χώρας και της παρατηρούμενης συρρίκνωσης του τουρισμού, οδηγούμαστε νομοτελειακά σε στέρηση της περιουσίας των επιχειρήσεων, κατά παράβαση των άρθρων 17 του Σ. και 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Από τα παραπάνω καθίσταται προφανές ότι όλες αυτές οι νομικές πλημμέλειες μπορούν να αξιοποιηθούν δικαστικά, όταν θα εκδοθεί η Υπουργική Απόφαση (ΥΑ),), ως εκτελεστή διοικητική πράξη υπόκειται σε αίτηση ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), οπότε θα τεθεί υπό την κρίση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και η συνταγματικότητα του άρθρου 37 και συμβατότητά της με τον νόμο και το  εθνικό δίκαιο. Μια τέτοια αίτηση φέρεται να συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες ευδοκίμησης.
 
Επειδή είναι πιθανόν να καθυστερήσει η συζήτηση και η έκδοση απόφασης επί της αιτήσεως ακύρωσης, προς βλάβη των επιχειρήσεων, που θα υποχρεούνται, ήδη, στην καταβολή σημαντικών ποσών, σύμφωνα με το άρθρο 37 της ΥΑ που θα εκδοθεί, μεγάλη σημασία για τις επιχειρήσεις έχει το ενδεχόμενο χορήγησης αναστολής, η ευδοκίμηση της οποίας, αν και δεν είναι συνήθης σε κανονιστικές πράξεις, εντούτοις δεν πρέπει να αποκλείεται.

Επιπλέον, η απειλή δυσβάσταχτων κυρώσεων ανοίγει  τον δρόμο για την διαφθορά των ελεγκτικών οργάνων. Η  απειλή μιας εξαντλητικής κύρωσης δημιουργεί δύο ταυτόχρονες συνέπειες: Από την μία πλευρά, οδηγεί τον διοικούμενο σε απόγνωση και έτσι τον κατευθύνει στην μοναδική  και απονενοημένη επιλογή να επιχειρήσει την οδό της παράνομης συναλλαγής με τον ελεγκτή. Και από την  άλλη πλευρά, η υποχρέωση επιβολής μιας κύρωσης που θα  εξοντώσει τον ελεγχόμενο  δημιουργεί ένα  ασύμμετρο ηθικό βάρος στο όργανο της λιμενικής αρχής,  το οποίο πρέπει να απαντήσει στο δίλημμα, εάν θα καταστρέψει τον ελεγχόμενο, επιδεικνύοντας τυπική αυστηρότητα, ή  εάν θα συνδιαλλαγεί (ή και συναλλαγεί) μαζί του, επιδεικνύοντας εν τοις πράγμασιν επιείκεια. Η διαφθορά, που έχει ως πηγή της την κατάσταση αυτή είναι  καταστροφική, καθόσον εμφανίζεται ως ηθικά δικαιολογημένη και  στερείται τύψεων συνειδήσεως. Αλλά είναι και διαλυτική, καθόσον  αποτελεί απαρχή απενοχοποίησης κάθε συνδιαλλαγής ακόμη και  αυτής που δεν έχει ηθικά ψευτοερείσματα.

2. Σχετικά με τη διάταξη του άρθρου 19 ΠΡΓ. 5  του προτεινόμενου σχεδίου Κανονισμού Λιμένα, με την οποία προβλέπεται ότι «Η έλικα της εκμισθούμενης μηχανοκίνητης λέμβου είναι προφυλαγμένη με πλέγμα για την αποτροπή ατυχήματος» για τις έλικες μόνο των εκμισθωμένων λέμβων του Γ.Κ.Λ 20, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η εισαγωγή αυτής της  ρύθμισης δεν παρίσταται δικαιολογημένη εν όψει της πραγματικής κατάστασης στην αντιμετώπιση της οποίας αποβλέπει, εφόσον η επιβολή αυτή επιχειρείται  με βάση αποκλειστικά το συμπτωματικό γεγονός της τροποποίησης της διάταξης του Γενικού Κανονισμού Λιμένα 20 και αφορά μόνο τις εκμισθούμενες μηχανοκίνητες λέμβους. Γεγονός το οποίο και μόνο δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την απόκλιση από την αρχή της ισότητας, αφού ο νόμος δεν συναρτά περαιτέρω την εφαρμογή του και σε άλλες εκμισθούμενες  λέμβους αναψυχής (Γενικός Κανονισμός Λιμένα 38).

Δεν μπορεί για άλλα επαγγέλματα να αλλάζει το πλαίσιο λειτουργίας και για άλλα να παραμένει το ίδιο, πόσο μάλλον όταν οι εκμισθωμένες βάρκες του Γενικού Κανονισμού Λιμένα 20 είναι απόλυτα ασφαλείς και προστατευμένες, αφού δεν επιτρέπεται η προσέγγιση τους σε απόσταση τουλάχιστον διακοσίων (200) μέτρων από τους λουόμενους. Αντίθετα οι ενοικιαζόμενες βάρκες και τα ταχύπλοα του Γενικού Κανονισμού Λιμένα 38 που αποτελούν έναν ανταγωνιστή του επαγγέλματός  μας, παίρνοντας σε πολλές περιπτώσεις παράτυπα το ψωμί μέσα από τα χέρια μας, αυτά τα αφήνει ελεύθερα εντελώς. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, δείγμα του τρόπου με τον οποίο η Πολιτεία αντιμετωπίζει τον κλάδο μας. Προκαλεί οργή όχι γιατί υποστηρίζουμε ότι το μέτρο δεν πρέπει να εφαρμοστεί, αλλά γιατί πρέπει να ισχύει για όλους. Διαφορετικά έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά και αυτό δεν είναι δικαιοσύνη. Εξάλλου, η τήρηση της αρχής της ισότητας σχετίζεται με την διασφάλιση και πραγμάτωση του κράτους δικαίου και την πάνω σε ίσους όρους ελεύθερης ανάπτυξης της επαγγελματικής προσωπικότητας του καθενός. Αποκλείει δε μεταξύ άλλων έκδηλη και ανεπίδεκτη άνιση μεταχείριση. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την παρ. 1 του άρθρου 4 του Σ., αφού  προβλέπεται διαφορετική μεταχείριση σε επιχειρήσεις  με την ίδια δραστηριότητα. Άρα εσείς πρέπει να δείτε  όλη την εικόνα, στο σύνολο και τα όποια μέτρα να ισχύσουν οριζόντια.  Η άνιση μεταχείριση  διαρρηγνύει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς το Κράτος

 Πέραν από αυτά, το διάστημα των τριάντα (30) ημερών για την προσαρμογή των επιχειρήσεων στην πιο πάνω διάταξη θεωρείται εξαιρετικά μικρό και επιβαρυντικό για τις επιχειρήσεις μας. Και τούτο διότι στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία που οι επιχειρήσεις μας βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας δεν νοείται να επιβαρυνθούν με μια πρόσθετη χρηματική δαπάνη που ανέρχεται στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) με πεντακόσια (500) ευρώ για κάθε εκμισθωμένη λέμβο. Επιπλέον, το προστατευτικό πλαίσιο (έλικας) δεν προσφέρεται αυτή την στιγμή στην αγορά σε μεγάλες ποσότητες με αποτέλεσμα ορισμένοι επιτήδειοι να το εκμεταλλευτούν και να ανεβάσουν τις τιμές κατακόρυφα. Με άλλα λόγια θα λειτουργήσει εναντίον μας η βασική αρχή της αγοράς που διέπει τις οικονομικές συναλλαγές, δηλαδή της προσφοράς και της ζήτησης.

Για τους ανωτέρους βάσιμους λογικούς και δίκαιους λόγους προτείνουμε να απαλειφθεί η συγκεκριμένη διάταξη  και να επανέλθει μελετημένη και ομοιόμορφα για όλους. Εάν τυχόν προχωρήσετε μονομερώς στην θέσπιση της παραπάνω διάταξης θα πρέπει τουλάχιστον να θεσπιστεί περίοδος προσαρμογής τουλάχιστον δύο (02) ετών και παράλληλα να αντικατασταθεί ο όρος «πλέγμα προστασίας» με τον όρο «προστατευτικό κάλυμμα (έλικας).

3. Επίσης, ακατανόητη δείχνει η εισαγωγή της διάταξης του άρθρου 23 πργ.20 για την εν δυνάμει υπαγωγή όλων ανεξαιρέτως των επαγγελματικών ημερόπλοιων και επαγγελματικών πλοίων αναψυχής στο καθεστώς χορήγησης άδειας εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής Διαμαρτυρόμαστε έντονα και εκφράζουμε την έκπληξη και την απογοήτευσή μας για την άδικη και ανεξήγητα επιχειρούμενη δημιουργία και εδραίωση Άνισης Μεταχείρισης και Αθέμιτου Ανταγωνισμού, μεταξύ εκμισθωτών θαλασσίων μέσων αναψυχής και των Επαγγελματικών Τουριστικών Ημερόπλοιων και επαγγελματικών πλοίων αναψυχής.

Σύμφωνα με τους ορισμούς του νόμου 4256/2014, τα επαγγελματικά τουριστικά ημερόπλοια πραγματοποιούν ημερήσια θαλάσσια ταξίδια, τα οποία διενεργούνται, κατά κανόνα, εντός 24 ωρών μεταξύ λιμένων, ακτών ή όρμων υπό την προϋπόθεση επιστροφής του πλοίου και των επιβαινόντων στο σημείο από το οποίο ξεκίνησαν (κυκλικό ταξίδι) με σκοπό την αναψυχή των επιβατών με τη διενέργεια θαλάσσιας εκδρομής, θαλάσσιου λουτρού, περιήγησης ή άλλης τουριστικής δραστηριότητας.

Όσον αφορά στη δραστηριοποίηση των επαγγελματικών πλοίων αναψυχής που εκμισθώνονται σύμφωνα νε τις διατάξεις του νόμου 4256/2014, εκμισθώνονται με ολική ναύλωση, με την υπογραφή ναυλοσυμφώνου, με πλήρωμα ή χωρίς πλήρωμα.

Σήμερα, έτσι όπως είναι διατυπωμένη η διάταξη, παραμένει ασαφές ως προς του κανόνες υπαγωγής της προαναφερόμενης κατηγορίας πλοίων στη διάταξη αυτή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αβεβαιότητας (αφορά εκατοντάδες σκάφη υπάγονται σε αυτή την κατηγορία) και νομικής ασάφειας ως προς το τι ισχύει κάθε φορά, πώς θα ερμηνευθεί η διάταξη αναλόγως της αρμόδιας αρχής που ελέγχει, Η προαναφερόμενη κατάσταση υπονομεύει την λειτουργίας μας, τις συνθήκες ανταγωνισμού , το λειτουργικό μας κόστος,  και συνακόλουθα  την οικονομική βιωσιμότητα των επιχειρήσεων μας. Επομένως, επιτάσσει άμεσες και αποφασιστικές πρωτοβουλίες για την απάλειψη της συγκεκριμένης διάταξης στο σκέλος που αφορά τα επαγγελματικά ημερόπλοια καθώς και τα επαγγελματικά πλοία αναψυχής.  Πρέπει να ρυθμιστεί με λεπτομέρειες ποια πλοία ακριβώς εννοεί  (ανάλογα με το μήκος, την μεταφορική ικανότητα, τους πλόες που εκτελούν και την ολική χωρητικότητα), δηλαδή  ποια πλοία  μπορούν να διενεργούν θαλάσσια μέσα αναψυχής. Αυτό το οποίο είχαμε συζητήσει και είχαμε συμφωνήσει και είναι και το λογικό είναι ότι η διάταξη αυτή θα αφορά μόνο τα κρουαζιερόπλοια και τα μεγάλα επαγγελματικά πλοία (MEGA-YACHTS) ώστε να μην υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός.

Επαναλαμβάνουμε  ότι τα τουριστικά ημερόπλοια και τα επαγγελματικά πλοία αναψυχής( σκάφη με μήκος άνω των 7μ.) προσφέρουν ένα προϊόν καθαρά τουριστικό  και ως εκ τούτου δεν έχουν σχέση με την εκμίσθωση θαλασσίων μέσων αναψυχής και με τον τρόπο εκμίσθωσης  αυτών. Ο πελάτης  επιλέγει την θαλάσσια περιήγηση ανάμεσα από πλήθος άλλες  θαλάσσιες τουριστικές δραστηριότητες ανταγωνιστικές προς εμάς. Οι δραστηριότητες των σκαφών αυτών έχουν τελείως διαφορετική φιλοσοφία προσέγγισης του πελάτη.

Μεταξύ αυτών που ζητήσαμε αλλά δεν έγιναν δεκτά περιλαμβάνονται:

1. Εδώ και αρκετό καιρό, πάνω από τέσσερα χρόνια, προσπαθούσαμε και προσπαθούμε να συμπεριληφθεί διάταξη σύμφωνα με την οποία τα σκάφη διενέργειας έλξης αλεξιπτώτου που διαθέτουν ενσωματωμένο βίνστι να έχουν την δυνατότητα να χαρακτηριστούν μικρά σκάφη με ότι αυτό συνεπάγεται. Έχουμε επιχειρηματολογήσει πολλές φορές πάνω στην άνιση, μεροληπτική και άδικη μεταχείριση αυτής της κατηγορίας σκαφών και τα επιχειρήματά μας είναι καταγεγραμμένα σε πολλές επιστολές που σας έχουμε αποστείλει. Το τελευταίο διάστημα, κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης των διατάξεων του παρόντα κανονισμού, διαφάνηκε ότι για λόγους ίσης μεταχείρισης αποδέχεστε την πρότασή μας και εκτιμούσαμε βάσιμα ότι αυτή θα συμπεριληφθεί στον παρόντα κανονισμό. Παρ’ όλα αυτά διαπιστώσαμε με έκδηλη έκπληξη ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Σαν αντεπιχείρημα στις προτάσεις μας προφορικά προβλήθηκε το γεγονός ότι αυτό αποτελεί διάταξη του Γενικού Κανονισμού Λιμένα 23 και δεν έχει σχέση με τον παρόντα κανονισμό. Ωστόσο, διαπιστώσαμε, ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα, ότι υπάρχει με συνεπή και αντιφατική στάση δεδομένου ότι στην τελευταία τροποποίηση – κωδικοποίηση του Γενικού Κανονισμού Λιμένα 38 (ΦΕΚ 2390/19-07-2019), με τίτλο  «Έγκριση τροποποίησης του Γενικού Κανονισμού Λιμένων με αριθμ. 38 «Εκμίσθωση μηχανοκίνητων λέμβων και ταχύπλοων μικρών σκαφών / Αντικατάσταση διάταξης του αριθ. 23 Γενικού Κανονισμού Λιμένα», υπήρξε μέσα στο Γενικό Κανονισμό Λιμένα διάταξη που τροποποιεί και τον Γενικό Κανονισμό Λιμένα 23 και κατά συνέπεια τα επαγγελματικά σκάφη μέχρι δώδεκα (12) μέτρα σε μικρά σκάφη.

Επίσης κατά το ίδιο χρονικό διάστημα σας έχουμε ζητήσει επανειλημμένως να επιτραπεί η έλξη τριθέσιου αλεξιπτώτου με συγκεκριμένες προδιαγραφές μελετημένες και αιτιολογημένες από εξειδικευμένα στελέχη του Συνδέσμου μας και παρόλο που είμαστε τεχνικά πολύ καλύτερα καταρτισμένοι σε σχέση με άλλες χώρες Ευρωπαϊκές ή μη, σας έχουμε υποβάλει μεταφρασμένες νομοθεσίες άλλων χωρών. Στα συμφωνηθέντα λοιπόν ήταν και η τροποποίηση της διάταξης αυτής ώστε να επιτραπεί η έλξη τριθέσιου αλεξιπτώτου πράγμα που έχει παραλειφθεί από μέρους σας.

Ζητούμε να προχωρήσετε και στις δύο αυτές τροποποιήσεις όπως είχε συμφωνηθεί.

2. Ωσαύτως, επανειλημμένα σας είχαμε υποβάλει υπομνήματα και το συζητήσαμε διεξοδικά στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μας για το θέμα της τροποποίησης της υπ. αριθμ. πρωτ.: 2127/07/2001 Απόφασης με θέμα «καθορισμός όρων και προϋποθέσεων διενέργειας καινοφανούς θαλασσίου μέσου αναψυχής, Αετοδανίδα (Kitesurf) για εκμίσθωση – ατομική αναψυχή», και ειδικότερα του κεφαλαίου «Ειδικότερες προϋποθέσεις χορήγησης άδειας εκμίσθωσης εξοπλισμού αετοσανίδας», παράγραφος 2, που προβλέπει «χώρο επί της παραλίας στην προέκταση του προαναφερόμενου θαλασσίου διαδρόμου, διαστάσεων εκατό επί είκοσι (100Χ20) μέτρων».

 Έχουμε εξηγήσει αναλυτικά ότι αυτή η διάταξη όπως έχει τεθεί είναι αντίθετη προς το άρθρο 13 του ν. 2971/2001 (ΦΕΚ Α-285/19-12/2001) περί αιγιαλού και παραλίας. Το Υπουργείο Οικονομικών/ Τμήμα Αιγιαλού και Παραλίας σας έχει αποστείλει έγγραφο σύμφωνα με το οποίο η έκταση των 100Χ20 μέτρων που προβλέπει  η απόφαση αντίκειται στην υπάρχουσα νομοθεσία. Με άλλα λόγια, η άποψη του είναι ότι ο εν λόγω  χώρος πρέπει να παραχωρείται σύμφωνα με τη διάταξη για παραχώρηση κοινοχρήστου τμήματος αιγιαλού και παραλίας. Απ’ ότι γνωρίζουμε το θέμα παραπέμφθηκε στην τεχνική επιτροπή καινοφανών μέσων της υπηρεσίας σας, η οποία αποφάνθηκε ότι το θέμα δεν είναι τεχνικής φύσεως και αποτελεί αντικείμενο νομικής επεξεργασίας. Για το λόγο αυτό και λαμβανομένου υπόψη ότι η διάταξη αυτή, όπως έχει τεθεί, αντίκειται σε υπέρτερη τυπικής ισχύος νόμου, θα πρέπει να επαλειφθεί με τροποποιητική διάταξη του Γενικού Κανονισμού Λιμένα 20, όπως άλλωστε τούτο έχει συμβεί με  το άρθρο 34 του ισχύοντος Κανονισμού

Συνεπώς θεωρούμε ότι το αίτημά μας είναι εύλογο και δίκαιο και για λόγους καλής νομοθέτησης θα πρέπει να συμπεριληφθεί στον παρόντα κανονισμό.    

3. Τέλος, θα σας παρακαλούσαμε θερμά με την ευκαιρία της παρούσας διαβούλευσης να επανεξετάσετε το όριο ηλικίας των δεκαοκτώ (18) ετών που απαιτείται για τον συνοδηγό σκάφους έλξης. Όπως καλά γνωρίζετε, και όπως σας έχουμε επεξηγήσει επανειλημμένα, οι επιχειρήσεις μας είναι οικογενειακές μικρομεσαίες επιχειρήσεις που κυρίως στηρίζονται στην παροχή βοήθειας από όλα τα μέλη της οικογένειας. Τα παιδιά μας από μικρά έχουν γαλουχηθεί μέσα στην θάλασσα και τα σκάφη και διαθέτουν πολύ περισσότερη εμπειρία από οποιαδήποτε τρίτο.  Επομένως, ένα παιδί ηλικίας δεκαέξι (16) ετών διαθέτει την κριτική και σωματική ικανότητα ώστε να εκτελεί χρέη συνοδηγού σε σκάφος έλξης θαλασσίων μέσων αναψυχής. Ζητάμε, λοιπόν, το όριο ηλικίας για τον συνοδηγό έλξης να κατέβει στα δεκαέξι (16) χρόνια.

 Ζητάμε, λοιπόν, το όριο ηλικίας για τον συνοδηγό έλξης να κατέβει στα δεκαέξι (16) χρόνια.

4. Δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Τα θαλάσσια μέσα που εκμεταλλεύονται τον αέρα ακριβώς όπως τα ιστιοπλοϊκά απαιτούν συνθήκες υψηλών ανέμων όπου βελτιώνεται κατά πολύ η επίδοση και άνεση του μέσου.

Για το λόγο αυτό ζητάμε η αύξηση που κάνατε στα 6 μποφόρ να γίνει 7 μποφόρ.

Θεωρούμε ότι τα ανωτέρω είναι επαρκή για να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε, πολλώ δε μάλλον εσείς, ότι  υπάρχουν  περιθώρια βελτίωσης του Κανονισμού.
Εάν θεωρείτε ότι τα αιτήματα μας είναι δίκαια κάντε την ικανοποίησή τους πράξη.
Ταυτόχρονα, όμως, επιθυμούμε να γνωρίζετε ότι είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τις θέσεις του Συνδέσμου μας, όχι μόνο για τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά μας αλλά και για τις αξίες, τα πρότυπα και τις αρχές, που αποτελούν ανεκτίμητη κληρονομιά του κλάδου μας και, ταυτόχρονα, συμβαδίζουν απόλυτα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Έτσι μονάχα, αισθανόμαστε πως ανταποκρινόμαστε στον θεσμικό  ρόλο που καλούμαστε να διαδραματίσουμε στην ελληνική κοινωνία ως υπεύθυνοι εκμισθωτές και προπονητές.