Έκδοση Κανονιστικών Πράξεων για την Τοποθέτηση και Χρήση Πλωτών Εξεδρών.

Θέμα: Έκδοση Κανονιστικών Πράξεων για την Τοποθέτηση και Χρήση Πλωτών Εξεδρών

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Αξιότιμε κ. Γενικές Γραμματέα,

Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εκμισθωτών Θαλασσίων Μέσων Αναψυχής. ως θεσμικός εκπρόσωπος των επιχειρήσεων του κλάδου, όλο το προηγούμενο διάστημα αλλά και μέχρι την τελευταία στιγμή ( πριν την αντικατάσταση της  παραγράφου 1 του άρθρου 13Α του ν. 2971/2001 (Α΄ 285) με τον ν. 4676 ( A 67 – 19.03.2020)  σε όλα τα στάδια προσπαθήσαμε  γνήσια, με γνώση των ζητημάτων και διάθεση συνεργασίας, να συνεννοηθούμε, να συνεισφέρουμε εγγράφως και προφορικώς, με συγκεκριμένες παρατηρήσεις και προτάσεις, που δυστυχώς δεν ελήφθησαν υπόψη.

Καμιά πρότασή μας δεν έγινε δεκτή. Καμιά εισήγησή μας δεν ελήφθη υπόψη. Συνεπώς δεν μπορούμε και δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε για κορυφαία θεσμικά ζητήματα που φέρνουν πίσω τoυς  επιχειρηματίες που εκπροσωπούμε.

Ζητήματα όπως αυτά της αύξηση των γνωμοδοτουσών φορέων κατά δύο (Υπουργείο πολιτισμού, Δημοτικό Συμβούλιο) , της αποκλειστικής εξάμηνης χρήσης, της οριζόντιας αντιμετώπισης επαγγελματιών και ιδιωτών, της επιβολή οριζόντιου οικονομικού ανταλλάγματος για όλους δεν μας βρίσκουν σύμφωνους.

Σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην παραπάνω διάταξη, ενώ μέχρι σήμερα χρειαζόταν η συνυποβολή τριών φακέλων με δεκάδες χαρτιά, μελέτες,  τεχνικά σχέδια κ.λ.π., με την αύξηση των γνωμοδοτουσών φορέων κατά δύο,  θα αυξηθούν οι φάκελοι σε πέντε . Σας φαίνονται λογικά αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα γραφεία των συναρμόδιων Υπηρεσιών είναι γεμάτα φακέλους, και εμείς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια φοβική γραφειοκρατία . Όλα τα έχουμε σε χαρτί. Σημειώστε ότι χρειάζεται  να φωτοτυπήσουμε  δεκάδες περιττές σελίδες . Και τούτο διότι το νομοθετικό  πλαίσιο είναι ασαφές και αόριστο. Είναι ένα αόριστο πλέγμα που κάποιος μπορεί να κάνει πολλά αλλά μπορεί να μην κάνει και τίποτα. Προτείνουμε, λοιπόν, να ρυθμιστεί με λεπτομέρειες ποιος μπορεί να ελέγξει και τι για να μην υπάρχει επικάλυψη αρμοδιοτήτων .Ο  έλεγχος  από όλους τους συναρμόδιους, δεν  μπορεί να αφορά τόσο τα ναυπηγικά σχέδια  όσο και το σημείο τοποθέτησης της πλωτής εξέδρας.  Ο έλεγχος των απαιτούμενων στοιχείων της  άδειας πρέπει να γίνεται μια φορά  από εξειδικευμένους  ναυπηγούς  μηχανικούς.

Μπορεί να σας φαίνονται μικροπράγματα αυτά και να σκέφτεστε ότι είμαστε σχολαστικοί. Δεν είναι έτσι όμως. Μια διαδικασία η οποία επαναλαμβάνεται εκατοντάδες  φορές, αν μπορεί να απλοποιηθεί, το όφελος μεταφράζεται σε εκατομμύρια ευρώ.. Οι συναρμόδιες για την έκφραση γνώμης Υπηρεσίες απασχολούν  υπάλληλους για πολλές ώρες  και όλα αυτά για να ελεγχτεί  ένας φάκελος τον οποίο και, κάποιος ελεγκτής υποτίθεται ότι τον έχει  ελέγξει. Πολλαπλασιάστε το αυτό με τους εκατοντάδες αιτούμενους και θα συνειδητοποιήσετε τη σπατάλη πόρων που κάνουμε, σε μια εποχή που τίποτα δεν μας περισσεύει. Η Ελλάδα υπολείπεται όχι σε ποσότητα, αλλά σε ποιότητα θεσμών και για το λόγο αυτό πρέπει να επανεξετάσετε τα δομικά στοιχεία του διοικητικού της συστήματος για να καταστεί πιο ευέλικτη και αποδοτική και να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, καταπολεμώντας τις εγγενείς αδυναμίες των διοικητικών της θεσμών.

Σας καταθέτουμε, ως κάτωθι, το ίδιο υπόμνημα, το οποίο είχαμε υποβάλει και στην Δημόσια Έκθεση Διαβούλευσης, δεδομένου ότι πιστεύουμε ότι οι προτάσεις μας είναι ακόμα επίκαιρες και μέρος αυτών μπορεί να συμπεριληφθεί στην δευτερογενή νομοθεσία η οποία θα εκδοθεί κατά εξουσιοδότηση του νόμου. Συναφώς, σας υπενθυμίζουμε ότι στο σχέδιο δημόσιας διαβούλευσης που κατατέθηκε στη βουλή υπήρξε εκ μέρους του Υπουργείου σας επισήμανση ότι το οικονομικό αντάλλαγμα των πλωτών εξεδρών θα αποτελέσει αντικείμενο της κατά εξουσιοδότηση του νόμου Κοινής Υπουργικής Απόφασης. Επιπρόσθετα, σας υποβάλουμε και συμπληρωματική πρόταση για τα εξής ζητήματα:

• Να τροποποιηθεί η παράγραφος 10 του άρθρου 2, περίπτωση δ, της Υπουργική Απόφαση 8220/131/14/2014 (ΦΕΚ 1651/Β/23-6-2014), με θέμα:  «Τοποθέτηση πλωτών εξεδρών, επιφάνειας μέχρι εκατό πενήντα (150) τετραγωνικών μέτρων, στη θάλασσα, χωρίς επέμβαση στον αιγιαλό, για εποχιακή χρήση», όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, και να προβλεφθεί ότι τουλάχιστον δύο (2) μήνες πριν την λήξη της άδειας μπορούν να υποβληθούν τα δικαιολογητικά για την ανανέωση της.  Και τούτο διότι ορισμένες λιμενικές αρχές υιοθετώντας την γραμματική ερμηνεία της διάταξης αλλά αντίθετη με το σκοπό του νομοθέτη δε μας επιτρέπουν την υποβολή των δικαιολογητικών πριν την λήξη της άδειας.  

• Στο άρθρο 5, παράγραφος 1, της παραπάνω Υπουργικής Απόφασης με θέμα «Συνθήκες πρόσβασης σε πλωτές εξέδρες από και προς την ξηρά» να προστεθεί παράγραφος ότι δικαίωμα τοποθέτησης διαδρόμου πρόσβασης έχουν και οι πλωτές εξέδρες, οι οποίες με απόφαση της Επιτροπής του Άρθρου 35 του Γ. Κ. Λ. 20, τοποθετούνται – αγκυροβολούν σε απόσταση πάνω από εκατό (100) μέτρα από την ακτή. Και τούτο διότι για την ασφαλή επιβίβαση των πελατών, στα σκάφη που διενεργούν θαλάσσιο αλεξίπτωτο από την πλωτή εξέδρα, απαιτείται εξίσου η ύπαρξη διαδρόμου πρόσβασης για τους ίδιους λόγους.   

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Η κατασκευή και τοποθέτηση πλωτών  εξεδρών προβλεπόταν για πρώτη φορά από την παρ. 5 του άρθρου 14 του ν.2971/2001 για την επιδίωξη σκοπών που προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις, καθώς και για πολιτιστικούς σκοπούς. Περαιτέρω ήταν  δυνατή η τοποθέτηση τους σύμφωνα και με την παρ. 4 του ανωτέρω άρθρου και για την επιδίωξη των σκοπών που περιγράφονται στις παρ. 1, 3 και 6 ήτοι για σκοπούς εμπορικούς, βιομηχανικούς, συγκοινωνιακούς, λιμενικούς ή άλλου είδους σκοπούς που προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις. Από καμία από τις παραπάνω διατάξεις δεν προβλεπόταν  η παραχώρηση χρήσης θαλάσσιου χώρου για την τοποθέτηση πλωτής εξέδρας με σκοπό την πρόσδεση ιδιωτικών σκαφών και την εξυπηρέτηση παρακείμενων ιδιοκτητών ακινήτων. Δεν υπήρχε η δυνατότητα οποιουδήποτε ιδιώτη να αιτείται και να απαιτεί την τοποθέτηση πλωτής εξέδρας για προσωπική του χρήση, προκειμένου να προσεγγίζει την παρακείμενη του ιδιοκτησία, «πλημμυρίζοντας» κατά τον τρόπο αυτό τις ακτές με πλωτές εξέδρες.

Για το λόγο αυτό μάλιστα η ΠΟΛ:1149/11-12-2007   εγκύκλιος του Υπουργείου Οικονομικών ερμηνεύοντας την ανωτέρω διάταξη δέχτηκε ότι στη διάταξη αυτή εμπίπτουν αποκλειστικά τα θαλάσσια μέσα αναψυχής (σκί, θαλάσσιο αλεξίπτωτο, τζετ σκι κλπ), που για λόγους ασφάλειας των λουομένων είναι προτιμότερο να μη βρίσκονται στην ακτογραμμή.

Στη συνέχεια με  το άρθρο 27 του ν. 4256./2014, Η παρ. 5 του άρθρου 14 του ν. 2971/2001 (Α΄ 285) αντικαθίσταται ως εξής:

«5. α. Με την επιφύλαξη των διατάξεων για τις περιοχές απόλυτης περιβαλλοντικής προστασίας, επιτρέπεται, έναντι οικονομικού ανταλλάγματος και σύμφωνα με τη διαδικασία της περίπτωσης β΄, να τοποθετούνται στη θάλασσα, χωρίς επέμβαση στον αιγιαλό, πλωτές εξέδρες επιφάνειας μέχρι εκατό πενήντα (150) τετραγωνικών μέτρων και για εποχιακή χρήση μέχρι έξι μηνών, για την εξασφάλιση πρόσβασης και για την επιδίωξη σκοπών που προβλέπονται στις κείμενες διατάξεις, καθώς και για πολιτιστικούς σκοπούς.

β. Για την τοποθέτηση και χρήση πλωτής εξέδρας εντός θαλάσσιας ζώνης λιμένα (ΘΖΛ) εκδίδεται απόφαση του Γενικού Γραμματέα Λιμένων, Λιμενικής Πολιτικής και Ναυτιλιακών Επενδύσεων του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου, ύστερα από σύμφωνη γνώμη του Γενικού Γραμματέα Τουριστικών Υποδομών και Επενδύσεων του Υπουργείου Τουρισμού και κατόπιν εισήγησης της αρμόδιας Λιμενικής Αρχής. Στις περιπτώσεις όπου η πλωτή εξέδρα προβλέπεται να τοποθετείται εκτός ΘΖΛ απαιτείται, πλέον των ανωτέρω, και η σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας Κτηματικής Υπηρεσίας.

Επί του ανωτέρω θέματος κατά  νομοθετική εξουσιοδότηση του άρθρου 14 παρ. 5δε εξεδόθη κατά νομοθετική εξουσιοδότηση η Υ.Α. 8220/131/14/ ΦΕΚ 1651/τ. β΄/ ΄΄ , όπως  τροποποιήθηκε και ισχύει, ‘’Τοποθέτηση πλωτών εξεδρών επιφανείας μέχρι εκατόν πενήντα (150) τετραγωνικών μέτρων στη θάλασσα χωρίς πρόσβαση στον αιγιαλό για εποχιακή χρήση’’.

Περαιτέρω, κατά  νομοθετική εξουσιοδότηση του άρθρου 14 παρ. 5δ εξεδόθη η Κ.Υ.Α.  8321.3 /06/14/ ΦΕΚ 2788/τ. β΄/ Καθορισμός  ύψους του οικονομικού ανταλλάγματος για την τοποθέτηση και χρήση πλωτής εξέδρας, διαδικασία είσπραξης καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα , η οποία ορίζει σχετικά στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 1 ότι για την τοποθέτηση πλωτής εξέδρας καταβάλλεται από τον ενδιαφερόμενο οικονομικό αντάλλαγμα το οποίο ορίζεται σε τριάντα (30) ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο επιφανείας.

Με το άρθρο 32 του ν. 4607/2019 (Α’ 65) αλλάζει ο τρόπος αδειοδότησης των πλωτών εξεδρών. Ναι μεν η αρμοδιότητα θα παραμένει στον Γενικό Γραμματέα Λιμένων, Λιμενικής Πολιτικής και Ναυτιλιακών Επενδύσεων για τις πλωτές εξέδρες εντός ζώνης λιμένα, αλλά η αρμοδιότητα για τη θαλάσσια ζώνη εκτός ζώνης λιμένα μεταφέρεται στο Υπουργείο Οικονομικών.

Με το άρθρο 55  του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου επαναφέρονται οι διατάξεις που ίσχυαν πριν τις τροποποιήσεις του ν. 4607/2019 (Α’ 65) και αφορούν στη διαδικασία τοποθέτησης πλωτών εξεδρών. Ειδικότερα στην αιτιολογική έκθεση του υπό κατάθεση νομοσχεδίου αναφέρονται τα εξής.: Λόγω της αύξησης των γνωμοδοτουσών υπηρεσιών η διαδικασία κατέστη χρονοβόρα και αναποτελεσματική. Η αποφασιστική αρμοδιότητα για την τοποθέτηση και τη χρήση τους εντός θαλάσσιας ζώνης λιμένα (ΘΖΛ)ανήκει στον Γενικό Γραμματέα Λιμένων, Λιμενικής Πολιτικής και Ναυτιλιακών Επενδύσεων του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής ύστερα από σύμφωνη γνώμη του Γενικού Γραμματέα Τουριστικών Υποδομών και Επενδύσεων του Υπουργείου Τουρισμού και κατόπιν εισήγησης της αρμόδιας Λιμενικής Αρχής, ενώ για τις περιπτώσεις εκτός ΘΖΛ προβλέπεται επιπλέον σύμφωνη γνώμη της Κτηματικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Οικονομικών. Συγχρόνως, για λόγους ταχύτητας της διαδικασίας και με γνώμονα την αρχή της αποτελεσματικότητας ορίζεται αποκλειστική προθεσμία δύο μηνών, ώστε να παρασχεθούν οι απαραίτητες σύμφωνες γνώμες που προβλέπονται στην περίπτωση β’ και σε περίπτωση παρέλευσης άπρακτης της προθεσμίας η διοικητική διαδικασία που προβλέπει η παράγραφος 2 συνεχίζεται χωρίς αυτές.

Με την αλλαγή της νομοθεσίας  κάθε επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται σε κάποια από τις παραλίες ή κάθε ιδιοκτήτης παραθαλάσσιας κατοικίας έχει τη δική του εξέδρα. Προφανώς, για τον λόγο αυτό επιλέχθηκε η προαναφερόμενη διαδικασία και το προαναφερόμενο οικονομικό αντάλλαγμα. Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι, να παρατηρείται η ανεξέλεγκτη τοποθέτηση πλωτών εξεδρών από ιδιώτες και επιχειρήσεις,. Επειδή στη χώρα  μας έχουν κατασκευασθεί πλησίον της θάλασσας πληθώρα κατοικιών, έχουν τοποθετηθεί από τους ιδιοκτήτες πλωτές εξέδρες για την καθημερινή πρόσδεση των σκαφών τους, καταστρατηγώντας το σκοπό του νόμου με συνέπεια, η τοποθέτηση των πλωτών εξεδρών, να εξυπηρετεί θέσεις μονίμου ελλιμενισμού σκαφών.

Επί της αρχής δεν είμαστε αρνητικοί στην τοποθέτηση και χρήση πλωτών εξεδρών από ιδιώτες, όμως, πρέπει να γίνεται διάκριση  μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής  χρήσης, με συγκεκριμένες προϋποθέσεις και  κριτήρια λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περίπτωσης. Δεν μπορεί να βάζεις συλλήβδην  στο ίδιο τσουβάλι αυτόν που υποχρεωτικά τοποθετεί και χρησιμοποιεί μια πλωτή εξέδρα, ως εργαλείο για την δουλειά του, με τον ιδιώτη που την θέλει να προσδένει το σκάφος του . Δεν έχουν τα ίδια χρήματα , ούτε η χρήση τους είναι ίδια. Η πολιτεία, συνεπώς, θα πρέπει να λάβει ειδική μέριμνα για τον εκσυγχρονισμό και την απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών που  αφορούν. «επαγγελματική χρήση», πλωτής εξέδρας, δηλαδή τη χρησιμοποίηση της για την άμεση άσκηση αμειβόμενης επαγγελματικής δραστηριότητας.

Άλλωστε, με την αριθμ. 3122.2/23914/2019 Υπουργική Απόφαση Τροποποίηση της 8220/131/14 ΥΝΑ (ΦΕΚ 1651/Β΄) «Τοποθέτηση πλωτών εξέδρων, επιφάνειας μέχρι εκατόν πενήντα (150) τετραγωνικών μέτρων, στη θάλασσα, χωρίς επέμβαση στον αιγιαλό, για εποχιακή χρήση», προβλέπεται ότι:

Στην περίπτωση χρήσης της πλωτής εξέδρας ως σημείο εκκίνησης μηχανοκίνητων θαλάσσιων μέσων αναψυχής απαιτείται τόσο η σύμφωνη γνώμη της Λιμενικής Αρχής όσο και η σύμφωνη γνώμη της επιτροπής του άρθρου 35 του Γενικού Κανονισμού Λιμένα αρ. 20.

Δηλαδή, για την τοποθέτηση και χρήση πλωτής εξέδρας που χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως σημείο εκκίνησης των θαλασσίων μέσων αναψυχής καθιερώνεται ειδική διαδικασία «έγκρισης». Τυχόν θετική σύμφωνη γνώμη ή απόρριψη της αίτησης του εκμισθωτή θαλασσίων μέσων αναψυχής από την Επιτροπή του άρθρου 35, καταργεί, συνεπώς, την νομική σημασία κάθε επόμενης συναφούς κρίσης ή πράξης της διοίκησης, όπως είναι η σύμφωνη γνώμη του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Τουρισμού και Επενδύσεων και της αρμόδιας Κτηματικής Υπηρεσίας.

 Θεωρούμε αδιανόητο για ένα τόσο σοβαρό θέμα που έχει σχέση με την αισθητική του κάθε τόπου και την ασφάλεια των λουομένων, να αναιρείται  η σύμφωνη  γνώμη  ενός συλλογικού οργάνου στο  οποίο μετέχει ως πρόεδρος ο Προϊστάμενος της Λιμενικής Αρχής και ως μέλη εκπρόσωπος του οικείου δήμου και της οικείας περιφέρειας. Κανένας πλην του ντόπιου δεν γνωρίζει καλύτερα τις ανάγκες του τόπου και κανένας υπάλληλος οποιουδήποτε Υπουργείου δεν μπορεί να είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένος σε θέματα αισθητικής και διαφύλαξης του θαλασσίου ή μη περιβάλλοντος. Προκειμένου, λοιπόν, να αποφευχθεί η διάσπαση και επικάλυψη αρμοδιοτήτων και εξουσιών που μόνο διοικητικά βάρη προσθέτει, προτείνουμε να αλλάξει η διαδικασία έγκρισης και τοποθέτησης για του εκμισθωτές θαλασσίων μέσων αναψυχής ως εξής: 

Στην περίπτωση που η πλωτή εξέδρα χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως σημείο εκκίνησης θαλασσίων μέσων αναψυχής εκδίδεται απόφαση του Γενικού Γραμματέα Λιμένων, Λιμενικής Πολιτικής και Ναυτιλιακών Επενδύσεων του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου, ύστερα από σύμφωνη γνώμη της Επιτροπής του άρθρου 35 του Γ.Κ.Λ. 20 και σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας Κτηματικής Υπηρεσίας.

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στην πράξη:

Για να δουλέψει  κάποιος επαγγελματίας με νόμιμη άδεια εκμίσθωσης θ.μ.α, πάνω στο σώμα της οποίας αναγράφεται υποχρεωτικά ότι το σημείο εκκίνησης των χρησιμοποιούμενων μέσων για λόγους προστασίας των λουομένων θα γίνεται από πλωτή εξέδρα τοποθετημένης σε απόσταση από την ακτογραμμή ανάλογα με τις ιδιομορφίες της περιοχής και την κρίση της γνωμοδοτικής Επιτροπής του άρθρου 35 του Γ.Κ.Λ. 20, υποχρεούται να καταβάλλει το οικονομικό αντάλλαγμα των 30 ευρώ ανά τ.μ.  Επιπρόσθετα απαιτείται  η καταβολή οικονομικού ανταλλάγματος για την παραχώρηση (ύστερα από δημοπρασία) του δικαιώματος απλής χρήσης του αιγιαλού. Τουτέστιν με την ισχύουσα νομοθεσία  ο εκμισθωτής Θ.Μ.Α υποχρεούται  να πληρώνει ένα σοβαρό οικονομικό αντάλλαγμα για την παραχώρηση τμήματος αιγιαλού, αφού αυτός  συνδέεται αιτιωδώς με την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ο νομοθέτης επέτρεπε  εκούσια   μέχρι το 2014 στους εκμισθωτές Θ.Μ.Α την τοποθέτηση και χρήση πλωτής εξέδρας χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα, δεδομένου ότι η υποχρεωτική τοποθέτηση και χρήση της προέρχεται απευθείας από τον νόμο, ενώ στους εκμισθωτές Θ.Μ.Α δεν απομένουν παρά «δέσμιες ενέργειες», αφού δεν μπορούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις (υποχρεωτική χρήση πλωτής εξέδρας) των οικείων Λιμενικών Αρχών. Αύξηση τελών ( τα οποία κατά την ανωτέρω υπουργική απόφαση για μία πλωτή εξέδρα εκατόν πενήντα (150) τετραγωνικών ανέρχονται σε 4.500,00 ευρώ) σε ένα κλάδο που ήδη έχει επιβαρυνθεί με πολλά βάρη σημαίνει «εκτέλεση» της ανταγωνιστικότητας. Το συγκεκριμένο τέλος πλήττει , ως επί το πλείστον τις εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις του κλάδου μας, οι οποίες προσπαθούν να επιβιώσουν, να αποδώσουν τις εισφορές τους, να παραμείνουν ανταγωνιστικές και να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας που έχουν δημιουργήσει. Εάν, οι επισκέπτες της χώρας μας δεν κάνουν χρήση των υπηρεσιών μας, δεν θα επιβαρυνθούν μόνο οι εκμισθωτές θαλασσίων μέσων αναψυχής, αλλά η ίδια η κοινωνία δεδομένου ότι,  οι επιχειρήσεις που θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να μετακυλήσουν το κόστος αυτό στις τιμές των παρεχομένων υπηρεσιών, θα καταστούν μη ανταγωνιστικές. Η αύξηση αυτή σημαίνει βέβαιη πτώση δική μας και αύξηση των άλλων ανταγωνιστριών χωρών. Τίθεται κατά συνέπεια το ερώτημα αν για την διατήρηση σε ισχύ καi των δύο σωρευτικών τελών συντρέχουν λόγοι δημοσίου ή κοινωνικού ενδιαφέροντος ή  αντίθετα το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον επιβάλλει τη άμεση κατάργηση του ενός εκ των δύο.

Ποιον και σε τι εξυπηρετεί τελικά; 

Με βάση τα πιο πάνω πραγματικά και αληθή γεγονότα κρίνουμε ότι επιβάλλεται να περιγραφτεί στον Νόμο και όχι σε κατά εξουσιοδότηση Υπουργική Απόφαση ότι το οικονομικό αντάλλαγμα που καταβάλλεται   για την επαγγελματική χρήση πλωτής εξέδρας από τους εκμισθωτές θαλασσίων μέσων αναψυχής θα είναι μειωμένο κατά το εν τρίτο (1/3) σε σχέση με το οικονομικό αντάλλαγμα που πληρώνουν οι ιδιώτες και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει τα δέκα (10) ευρώ ανά τ.μ. 

Η προαναφερόμενη εξουσιοδότηση της παρ.1γ του άρθρου 55 δεν έχει το συγκεκριμένο περιεχόμενο, στην περίπτωση αυτή, και δεν είναι σύμφωνη με το άρθρο 43 παρ. 2 εδ. β’ του Συντάγματος, λόγω του γενικού και αόριστου χαρακτήρα της. Πράγματι, για να ήταν σύννομη μία τέτοια εξουσιοδότηση θα έπρεπε να περιλαμβάνει ς, έστω και σε γενικό αλλά ορισμένο πλαίσιο, τα κριτήρια εκείνα που θα ήταν υποχρεωμένος ο κανονιστικός νομοθέτης να λάβει υπόψη του κατά τον προσδιορισμό του ύψους του αντικειμενικώς επιβαλλόμενου οικονομικού ανταλλάγματος,  δεδομένου μάλιστα ότι τα συγκεκριμένο ζήτημα  δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά θέμα τεχνικού ή λεπτομερειακού χαρακτήρα. Από τα παραπάνω, συνάγεται ότι η διάταξη του άρθρου 1 της Κ.Υ.Α.  8321.3 /06/14/ ΦΕΚ 2788/τ. β΄/ ,  βρίσκεται εκτός εξουσιοδότησης και είναι, ως εκ τούτου, ανίσχυρη και μη εφαρμοστέα (πρβλ. ΣτΕ 2850/2015).

Σημειωτέον εντέλει ότι η επιφάνεια των εκατόν πενήντα (150) τ.μ είναι η ελάχιστη αναγκαία επιφάνεια για την ασφαλή ανύψωση κάθοδο του αλεξιπτώτου και δεν είναι αποτέλεσμα διακριτικής ευχέρειας. Ως εκ τούτου η  επιβολή προοδευτικού τέλους είναι μη αναλογική, καταχρηστική και υπερβολική. 

Όσον αφορά το διάστημα της εξάμηνης (6) εποχιακής χρήσης της πλωτής εξέδρας θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές πραγματικές  συνθήκες , λαμβανομένου υπόψη ότι, σε πολλές τουριστικές περιοχές η τουριστική κίνηση ξεκινάει από τις αρχές Απριλίου και επεκτείνεται μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου. Εξάλλου, η άδεια εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής που κατέχουμε είναι τουλάχιστον χρονικής διάρκειας ενός (01) χρόνου. Δηλαδή, έχουμε το δικαίωμα να εκμισθώνουμε θαλάσσια μέσα αναψυχής καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ωστόσο, λαμβανομένου υπόψη ότι η τοποθέτησης και χρήση πλωτής εξέδρας είναι άμεσα λειτουργικά συνδεδεμένη με την άσκηση των δραστηριοτήτων μας, η εποχιακή χρήση πλωτής εξέδρας για έξι (06) μήνες, αναιρεί στην ουσία το δικαίωμά μας για εργασία, αφού με την λήξη της άδειας της πλωτής εξέδρας απαγορεύεται κάθε άλλη δραστηριότητα. Για το λόγο αυτό προτείνουμε να υπάρχει εξαιρετική διάταξη ως προς τους εκμισθωτές θαλασσίων μέσων αναψυχής και να επιτρέπεται η χρήση της πλωτής εξέδρας για ισόχρονο διάστημα που είναι σε ισχύει και η άδεια εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής. Άλλως και όλως επικουρικά να επιτρέπεται τουλάχιστον η εννεάμηνη (09) εποχιακή χρήσης της.

Συνεπώς θα πρέπει να εξαλειφθούν τα διοικητικά βάρη και εμπόδια που παρακωλύουν την ανταγωνιστική παροχή υπηρεσιών και να παρασχεθεί στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της εκμίσθωσης Θ.Μ.Α  το ασφαλές επιχειρηματικό κλίμα το οποίο χρειάζονται , έτσι ώστε να μην χαθεί το συγκριτικό πλεονέκτημα που διαθέτει η χώρα μας στον τομέα αυτό έναντι των άλλων ανταγωνιστριών χωρών.